Roosbeef is terug. Terug uit Kentucky en met een plaat die ons wachten rijkelijk beloont. Met ‘Lucky’ — het vierde studioalbum van Roosbeef — is terugkomen voor Roos Rebergen ook thuiskomen. Het hiaat sinds de vorige plaat is niet onbewogen geweest. Ze heeft haar muzikale bron opgezocht en twee jaar tussen de bluegrass geleefd. Ze vond daar meer dan muziek. Ze zag natuur zo groot als de wereld en mensen die alleen zijn en elkaar nodig hebben. Achter de Appalachen leerde ze het Amerikaanse lied beter begrijpen, en hoorde verhalen die nu op Lucky een weerklank vinden.
Terug in Antwerpen. Haar band terug bijeen, met als nieuwe aanwinst Pascal Deweze (Sukilove, Metal Molly), maar nog altijd met Tim van Oosten (Het Zesde Metaal) op drums en Tom Pintens (Zita Swoon, Het Zesde Metaal) op gitaar en keys. Met deze solide motor ging ze aan de slag om met elf nummers op elf manieren haar verhaal te vertellen. Met het ongelofelijke vakmanschap van de band is het resultaat niet mals. ‘Lucky’ snijdt diagonaal door de ziel en heeft vele facetten.
Weemoed en het onvermijdelijke voortgaan van de tijd staan vaker centraal, maar altijd in het grotere verband. Opvallend is dat op ‘Lucky’, gepekt door haar ervaringen, Roos het engagement wat vaker durft op te zoeken, anders dan haar bij vlagen persoonlijke oeuvre. Nooit belerend en altijd met een paradox of de verwarrende humor, waar Roos zo aan te kennen is.
De plaat ‘Lucky’ grijpt uit het echte, naakte leven, en is daardoor, net als Roos, Amerika en onszelf, niet in één zin samen te vatten. Het is een testament van haar muzikaal en tekstueel wasdom, wat onderschreven wordt door de ijzersterke band, die een groot deel van de arrangement voor deze plaat op zich nam. Met ‘Lucky’ heeft Roosbeef een complete plaat afgeleverd en bewijst de band zich als een hecht en compleet geheel. Roosbeef is terug.